खेलकुद
नेपालमा खेलकुद केवल मनोरञ्जन होइन; पहिचान, गर्व र सामुदायिक एकताको अभिव्यक्ति हो। टोलदेखि विद्यालय र संस्थासम्म, भागीदारीले वर्ग, लिङ्ग, जात र क्षेत्रीय असमानता–सम्भावना दुबै देखाउँछ। धार्मिक र सांस्कृतिक पर्वसँगै हुने खेलले अनुशासन, प्रतिद्वन्द्विता र मेलमिलापको विधि सिकाउँछ। खेलाडी र समर्थकको प्रतीक–रङ, नारा, र कथा राष्ट्र/प्रदेश/समुदायसँगको नाता बलियो बनाउँछ। प्रवासन, सञ्चार र बजारले ‘हाम्रो’ खेलको अर्थ पुनर्लेखन गर्दै रोजगारी, सपनासँग जोड्छ। स्थानीय खेलमैदान, क्लब र गुठीजस्ता संरचनाले अवसर बाँडफाँड गर्छन्; पहुँच, सुविधा र सुरक्षाले सहभागिता तय गर्छ।